روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
اول دفتر به نام خالق اکبر
آن‌که سِزَد نام او در اولِ دفتر
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
