ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
