ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
