خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
