ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
نتوان گفت که این قافله وا می‌ماند
خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند
زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش
