پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
این شعر را سخت است از دفتر بخوانیم
باید که از چشمان یکدیگر بخوانیم
تبر بردار «ابراهیم»! در این عصر ظلمانی
بیا تا باز این بتهای سنگی را بلرزانی
شروع نامهام نامی کریم است
که بسمالله الرحمن الرحیم است
در پیچ و خم عشق، همیشه سفری هست
خون دل و ردّ قدم رهگذری هست
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ اینبار با سنگ آمده هابیل
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود