چیست این چیست که از دشت جنون می‌جوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون می‌جوشد
پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
