و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
سنگ‌ها آینه‌ها نام تو را می‌خوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را می‌خوانند...
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش
باز گویا هوای دل ابری‌ست
باز درهای آسمان باز است
