شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
