ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
