آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
