مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
