ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
