در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعلهور شده بود
