آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
گاه‌گاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
