وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود