ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
