کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد
بهار در قدمت برگ و بار می‌ریزد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
