به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش می‌برد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
