داشت می‌رفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
