خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
نشسته سایهای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش