سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
ای پر سرود با همۀ بی‌صدایی‌ات
با من سخن بگو به زبان خدایی‌ات
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
ای ریخته نسیم تو گل‌های یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
