ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
