ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست
هر دم از دامن ره، نوسفری می‌آمد
ولی این بار دگرگون خبری می‌آمد
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
