وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
