این حنجره این باغ صدا را نفروشید
این پنجره این خاطرهها را نفروشید
بفرمایید فروردین شود اسفندهای ما
نه بر لب، بلکه در دل گل کند لبخندهای ما
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
بیتو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بیخورشیدند
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود