بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
بوی خداست میوزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحهاش میرسد به من
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود