او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
