ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
آن شب میان هاله‌ای از ابر و دود رفت
روشن‌ترین ستارهٔ صبح وجود رفت
