او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
می‌روم وادی به وادی رو به سوی کربلا
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
