او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
