او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
حوادث: آتش و، ما: خار و، غم: دود و، سرا: بی‌در
از آن روزم سیه، دل تیره، لب خشک است و مژگان تر
شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن
که توبه بشکن، این‌بار هم به گردن من
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
