او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
