او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
