او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تا که نامت بر زبان آمد زبان آتش گرفت
سوختم، چندان که مغز استخوان آتش گرفت
و انسان هرچه ایمان داشت پای آب و نان گم شد
زمین با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
