غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
بیحرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست
باور کنید پاسخ آیینه سنگ نیست
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
آن صبح سراسر هیجان گفت اذان را
انگار که میدید نماز پس از آن را
صدای پای شما... نه، صدای بال میآید
کسی فراتر از امکان و احتمال میآید
جهان نبود و تو بودی نشانۀ خلقت
همای اوج سعادت به شانۀ خلقت
گاهی از کوچههای مدینه یک صدای قدیمی میآید
بین فرزند و مادر نشان از گفتگویی صمیمی میآید!
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد