ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
