تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
این سخن کم نیست دنیا صبحگاهی بیش نیست
شهر پرآشوبِ امکان، کوچهراهی بیش نیست
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
