بر نبض این گهواره نظم کهکشان بسته‌ست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بسته‌ست
صحبت از دستی که رزق خلق را می‌داد شد
هر کجا شد حرف از آن بانو به نیکی یاد شد
میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
