ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
آن شب میان هاله‌ای از ابر و دود رفت
روشن‌ترین ستارهٔ صبح وجود رفت
