عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست