مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
