غم از دیار غم‌زده عزم سفر نداشت
شد آسمان یتیم که دیگر قمر نداشت
کشتی باورمان نوح ندارد بی‌تو
زندگی نیز دگر روح ندارد بی‌تو
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
یک روز به هیأت سحر می‌آید
با سوز دل و دیدهٔ تر می‌آید
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد
