ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
بوی خداست می‌وزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحه‌اش می‌رسد به من
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
