سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
چه در هیبت، چه در غیرت، چه در عشق، اولین هستی
که بر انگشتر فضل و شرف همچون نگین هستی
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
