ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
