دی بود و درد بود و زمستان ادامه داشت
آن سوی پنجره تب طوفان ادامه داشت
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
همسایه! غم دوباره شده میهمانتان؟
پوشیده‌اند رخت عزا دخترانتان
افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه
عشق بی‌پرواست، بسم الله الرحمن الرحیم
هرکسی با ماست، بسم الله الرحمن الرحیم
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
