غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
