غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
