ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
